Ο Δεσποινίς "Μοναχικές Καρδιές"

Όποτε σκέφτομαι τα Παζάρια Βιβλίου, ειδικά εκείνα που γίνονταν στην Κλαυθμώνος, απευθείας μου έρχονται στο μυαλό εκείνα τα μεγάλα ορθογώνια αυτοκόλλητα από λευκό χαρτί, που ήταν κολλημένα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και στα οποία αναγραφόταν η τιμή.

Δεν ξέρω πώς και γιατί τα έκαναν έτσι, αλλά δεν ξεκολλούσαν με τίποτα τα άθλια, κι αν το προσπαθούσες, είτε μισοξεφλουδίζονταν είτε έφευγε μαζί τους και το χαρτί του οπισθόφυλλου είτε (στην καλύτερη περίπτωση) άφηναν πίσω τους μια κολλώδη στάμπα. 

Τα είχα βάλει με άφθονα από δαύτα, ώσπου κάποτε παραδέχτηκα την ήττα μου και έκτοτε ούτε που τα άγγιζα. Γι' αυτό λοιπόν ξέρω μετά βεβαιότητας ότι τον Miss Lonelyhearts τον αγόρασα στο Παζάρι Βιβλίου τον Ιανουάριο του 2009. Τελικά τον διάβασα τον Μάιο του 2017. Αναμφίβολα θα είχα καθυστερήσει κι άλλο αν δεν έμπαινε σε εφαρμογή το πρότζεκτ "400 Αδιάβαστα".

Κατά τη διάρκεια του ξεκαθαρίσματος, πηγαινοερχόταν από τη στοίβα "Τα κρατάω" στη στοίβα "Τα δίνω". Η περίληψη του οπισθοφύλλου δε με πολυενδιέφερε, από την άλλη μου άρεσε τρομερά ο τίτλος, άσε που ήταν και μικρό, με το ζόρι 100 σελίδες. Είπα λοιπόν να ρίξω μια ματιά στις πρώτες σελίδες, ώστε να αποφασίσω μια και καλή για την τύχη του και κατέληξα να το διαβάσω επιτόπου. 

Όταν το έκλεισα, η πρώτη μου σκέψη ήταν "τι έχανα τόσο καιρό!" Οφείλω να πω ότι τώρα δεν το πολυθυμάμαι και καθώς σκεφτόμουν τι θα έγραφα σε αυτό το ποστ, αναρωτήθηκα μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναπροσαρμόσω τη βαθμολογία μου, σήμερα όμως όλως τυχαίως διάβασα ότι "the best book is the one you can't remember" και πήρα την απάντησή μου. Εξάλλου, το γεγονός ότι δεν το πολυθυμάμαι σημαίνει ότι θα το ξαναδιαβάσω σχετικά σύντομα και αυτό μόνο ως θετικό το κρίνω!

Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη του 1930. Ο "Δεσποινίς Μοναχικές Καρδιές" είναι ένας άντρας δημοσιογράφος που έχει αναλάβει τη στήλη που απαντά στα γράμματα των αναγνωστών. Οι συνάδελφοί του δεν τον πολυεκτιμούν, ούτε ο ίδιος πολυεκτιμά αυτούς που του γράφουν. Μα τα ερωτήματα όσων του γράφουν, ερωτήματα σοβαρά, ενίοτε υπαρξιακά, αρχίζουν να τον επηρεάζουν. Ο δεσποινίς Μοναχικές Καρδιές τα βγάζει πέρα πίνοντας, παραμελώντας την αρραβωνιαστικιά του και βρίσκοντας ερωμένες.  Μια ιστορία σκληρή, μα γραμμένη με μαύρο χιούμορ, η ένταση της οποίας ακολουθεί συνεχώς ανοδική πορεία ως την τελευταία παράγραφο.

Βαθμολογία: 4 κάλλιο-αργά-παρά-ποτέ αστέρια

[1/400]