3 γενναιόδωρα αστέρια ***
Η Laia είναι Scholar και ο Elias Martial, θεωρητικά εχθροί σε μια αυτοκρατορία στην οποία αν δεν αφοσιωθείς πλήρως, το πληρώνεις με τη ζωή σου. Όταν ο αδερφός της συλλαμβάνεται, η Laia ψάχνει και βρίσκει τους επαναστάτες, οι οποίοι, για να τον σώσουν, της ζητούν ως αντάλλαγμα να παραστήσει τη σκλάβα και να γίνει κατάσκοπός τους στη στρατιωτική ακαδημία Blackcliff. Εκεί εκπαιδεύονται οι Masks, οι πιο θανάσιμοι και ικανοί στρατιώτες. Ο καλύτερος αυτών είναι ο Elias, ο οποίος κρυφά μισεί το καθεστώς και σχεδιάζει να λιποτακτήσει μετά την αποφοίτησή του κι ας ξέρει ότι αν τον πιάσουν, θα τον εκτελέσουν. Τότε όμως εμφανίζονται οι μυθικοί ιερείς Augurs, οι οποίοι, βάσει μιας αρχαίας προφητείας, διαλέγουν τέσσερις αποφοίτους (μεταξύ αυτών ο Elias - προφανώς!) και κηρύττουν μια σειρά αγώνων, ώστε να επιλεγεί ο επόμενος αυτοκράτορας. Ο Elias, παρότι σκοπεύει να αρνηθεί να συμμετάσχει, εντέλει δέχεται όταν ένας από τους Augurs του υπόσχεται ότι αν συμμετάσχει, θα κερδίσει ελευθερία ψυχής και σώματος.
Η Laia είναι Scholar και ο Elias Martial, θεωρητικά εχθροί σε μια αυτοκρατορία στην οποία αν δεν αφοσιωθείς πλήρως, το πληρώνεις με τη ζωή σου. Όταν ο αδερφός της συλλαμβάνεται, η Laia ψάχνει και βρίσκει τους επαναστάτες, οι οποίοι, για να τον σώσουν, της ζητούν ως αντάλλαγμα να παραστήσει τη σκλάβα και να γίνει κατάσκοπός τους στη στρατιωτική ακαδημία Blackcliff. Εκεί εκπαιδεύονται οι Masks, οι πιο θανάσιμοι και ικανοί στρατιώτες. Ο καλύτερος αυτών είναι ο Elias, ο οποίος κρυφά μισεί το καθεστώς και σχεδιάζει να λιποτακτήσει μετά την αποφοίτησή του κι ας ξέρει ότι αν τον πιάσουν, θα τον εκτελέσουν. Τότε όμως εμφανίζονται οι μυθικοί ιερείς Augurs, οι οποίοι, βάσει μιας αρχαίας προφητείας, διαλέγουν τέσσερις αποφοίτους (μεταξύ αυτών ο Elias - προφανώς!) και κηρύττουν μια σειρά αγώνων, ώστε να επιλεγεί ο επόμενος αυτοκράτορας. Ο Elias, παρότι σκοπεύει να αρνηθεί να συμμετάσχει, εντέλει δέχεται όταν ένας από τους Augurs του υπόσχεται ότι αν συμμετάσχει, θα κερδίσει ελευθερία ψυχής και σώματος.
Ειλικρινά, αυτό το βιβλίο όχι απλώς ήθελα, περίμενα να το λατρέψω. Ήλπιζα μάλιστα να ήταν αυτή η νέα σειρά με την οποία θα κολλούσα. Και γιατί όχι δηλαδή; Η υπόθεσή του είναι ενδιαφέρουσα (προχωρά μάλιστα με εναλλάξ αφήγηση από τη Laia και τον Elias, δίνοντάς μας τις οπτικές και των δύο) και διαδραματίζεται σε πρωτότυπο κόσμο (εμπνευσμένο από την αρχαία Ρώμη με φανταστικά στοιχεία εμπνευσμένα από τον αραβικό πολιτισμό). Κρίμα που δεν αποδείχθηκε αντάξιο των προσδοκιών μου.
Πρώτα τα καλά:
1. Τα προαναφερθέντα περί υπόθεσης και κόσμου.
2. Είναι γρήγορο, με άφθονη δράση και πολλή αγωνία (ειδικά το 2ο μισό).
3. Η (αναμενόμενη) ερωτική έλξη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών βγαίνει φυσικά και εμφανίζεται ακριβώς ώς τέτοια αντί να μεταμφιεστεί σε κεραυνοβόλο έρωτα, μοναδική αγάπη, instalove και λοιπές ρομαντικές αηδίες.
Τέλος τα καλά, πάμε παρακάτω τώρα. ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ (λίγα) ΣΠΟΪΛΕΡ!
Η ιστορία ξεκινά με μια ομάδα στρατιωτών με τον επικεφαλής Mask τους να κάνουν νυχτερινή έφοδο στο σπίτι της Laia. Συλλαμβάνουν τον αδερφό της για προδοσία και όταν ο παππούς και η γιαγιά της τολμούν να ψελλίσουν ότι άδικα κατηγορείται ο εγγονός τους, ο Mask τους δολοφονεί εν ψυχρώ. Λίγο παρακάτω, η διοικήτρια της ακαδημίας μαστιγώνει μέχρι θανάτου έναν 10χρονο μαθητή, ο οποίος είχε δοκιμάσει να το σκάσει. Τέτοιοι είναι οι Masks και το βιβλίο δε χάνει ευκαιρία να μας το θυμίσει. Το παραδέχεται μέχρι και ο Elias, ο οποίος αποδίδει τη δική του διαφορετικότητα στο ότι έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής τους μακριά από την κοινωνία των Martials.
Αν λοιπόν οι Masks είναι τόσο psycho, 1ον: Γιατί γλιτώνει η Laia; Γιατί την αφήνει ο Mask να φύγει; (Γιατί αλλιώς δε θα είχαμε βιβλίο, να γιατί) 2ον: Άντε να δεχτώ ότι ο Elias, παρότι είναι ο άριστος των αρίστων, διαφωνεί και τόσα χρόνια τους κοροϊδεύει. Οι φίλοι του όμως; Διότι κάπου στα μισά, το βιβλίο αρχίζει να μας ζητά να επενδύσουμε συναισθηματικά πάνω τους και να νοιαστούμε για την τύχη τους, ενώ έχει ήδη ξοδέψει σελίδες επί σελίδων προσπαθώντας να μας πείσει ότι οι Masks είναι ένα τσούρμο αιμοσταγών δολοφόνων. 3ον: Γιατί οι επαναστάτες, οι οποίοι είχαν προειδοποιήσει τη Laia ότι αν δεχόταν την αποστολή θα έθετε τη ζωή της σε κίνδυνο, εκπλήσσονται κάθε φορά που τη βλέπουν τραυματισμένη και μελανιασμένη;
Γενικά με ενόχλησε η τόση πολλή και ωμή βία. Αν εξυπηρετούσε την πλοκή ή χρειαζόταν ώστε να κατανοήσουμε το μέγεθος της βαρβαρότητας του καθεστώτος, δε θα είχα θέμα, οι παραπάνω ασυνέπειες όμως δείχνουν ότι δεν ήταν απαραίτητη (πλην ελαχίστων περιπτώσεων). Η βία και συγκεκριμένα ο βιασμός και η δολοφονία είναι πολύ σοβαρά ζητήματα και τσατίστηκα τρομερά που η συγγραφέας τα χειρίστηκε με τόση ελαφρότητα και επιπολαιότητα, μόνο και μόνο για να μας σοκάρει με τη δήθεν τολμηρή γραφή της.
Ασυνέπειες υπάρχουν κι άλλες. Ο Elias και η Laia, οι οποίοι κατά τα άλλα μας είχαν περιγραφεί ως "σκεπτικιστές", δέχονται πανεύκολα και ταχύτατα την ύπαρξη των τζίνι και των λοιπόν μεταφυσικών οντοτήτων. (Οι οποίες παρεμπιπτόντως θα μπορούσαν μην έχουν καν εμφανιστεί σε αυτό το βιβλίο και να σκάσουν ως plot twist στο σίκουελ, αλλά τέλος πάντων). Επίσης, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζονται οι Augurs, πουθενά στο βιβλίο δε φαίνεται ότι γενικά η κοινωνία των Martials είναι θρησκευόμενη. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε θρησκευτικές τελετές, θεούς κλπ. Ο Elias και ο παππούς του μάλιστα δεν πιστεύουν καν στην "αγιότητα" των Augurs. Όταν οι Augurs εμφανίζονται και προκηρρύσσουν τα Trials, πώς στο καλό γίνεται να μην τους αμφισβητεί κανείς και όλοι μεμιάς να πηγαίνουν κόντρα στον Αυτοκράτορα και να τους υπακούν;
Τώρα που είπα Trials... Τα δύο τελευταία είναι πολύ έντονα και ομολογουμένως τα διαβάζεις με κομμένη την ανάσα. Ωστόσο, αν αποστασιοποιηθείς λίγο και σκεφτείς λογικά, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν ήταν παρά μια σειρά άσχετων αηδιών που ουδεμία σχέση έχουν με τη διακυβέρνηση μιας αυτοκρατορίας. Μιλάμε για άπειρη μπούρδα. Υποψιάζομαι το εξής: Υπάρχει κάποιο υπερ-περίπλοκο επουράνιο σχέδιο βάσει του οποίου κινούνται οι Augurs και όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Ελεύθερη βούληση; Ατομική ευθύνη; Πφφ! Κι άσε τον Elias και τη Laia να νομίζουν ότι ελέγχουν τη μοίρα τους και τους αναγνώστες να θεωρούν ότι υπάρχει διακύβευμα.
Μετά απ' όλα αυτά, υποθέτω ότι τα 3*** που έγραψα στην αρχή φαντάζουν κάπως πολλά. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τα μισά περίπου, δεν έδινα πάνω από 2** και μάλιστα ολοκληρώνοντας κάθε κεφάλαιο, σκεφτόμουν σοβαρά να το παρατήσω. Κάτι με κράτησε όμως, έκανα υπομονή και πράγματι, το δεύτερο μισό ήταν σαφώς καλύτερο από το πρώτο. Όταν κατόρθωσα κιόλας να παραμερίσω τις όποιες αντιρρήσεις μου, οι σελίδες κύλησαν νεράκι και το καταευχαριστήθηκα.
(Διαβάστηκε στο πρωτότυπο σε μορφή ebook)
1. Τα προαναφερθέντα περί υπόθεσης και κόσμου.
2. Είναι γρήγορο, με άφθονη δράση και πολλή αγωνία (ειδικά το 2ο μισό).
3. Η (αναμενόμενη) ερωτική έλξη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών βγαίνει φυσικά και εμφανίζεται ακριβώς ώς τέτοια αντί να μεταμφιεστεί σε κεραυνοβόλο έρωτα, μοναδική αγάπη, instalove και λοιπές ρομαντικές αηδίες.
Τέλος τα καλά, πάμε παρακάτω τώρα. ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ (λίγα) ΣΠΟΪΛΕΡ!
Η ιστορία ξεκινά με μια ομάδα στρατιωτών με τον επικεφαλής Mask τους να κάνουν νυχτερινή έφοδο στο σπίτι της Laia. Συλλαμβάνουν τον αδερφό της για προδοσία και όταν ο παππούς και η γιαγιά της τολμούν να ψελλίσουν ότι άδικα κατηγορείται ο εγγονός τους, ο Mask τους δολοφονεί εν ψυχρώ. Λίγο παρακάτω, η διοικήτρια της ακαδημίας μαστιγώνει μέχρι θανάτου έναν 10χρονο μαθητή, ο οποίος είχε δοκιμάσει να το σκάσει. Τέτοιοι είναι οι Masks και το βιβλίο δε χάνει ευκαιρία να μας το θυμίσει. Το παραδέχεται μέχρι και ο Elias, ο οποίος αποδίδει τη δική του διαφορετικότητα στο ότι έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής τους μακριά από την κοινωνία των Martials.
Αν λοιπόν οι Masks είναι τόσο psycho, 1ον: Γιατί γλιτώνει η Laia; Γιατί την αφήνει ο Mask να φύγει; (Γιατί αλλιώς δε θα είχαμε βιβλίο, να γιατί) 2ον: Άντε να δεχτώ ότι ο Elias, παρότι είναι ο άριστος των αρίστων, διαφωνεί και τόσα χρόνια τους κοροϊδεύει. Οι φίλοι του όμως; Διότι κάπου στα μισά, το βιβλίο αρχίζει να μας ζητά να επενδύσουμε συναισθηματικά πάνω τους και να νοιαστούμε για την τύχη τους, ενώ έχει ήδη ξοδέψει σελίδες επί σελίδων προσπαθώντας να μας πείσει ότι οι Masks είναι ένα τσούρμο αιμοσταγών δολοφόνων. 3ον: Γιατί οι επαναστάτες, οι οποίοι είχαν προειδοποιήσει τη Laia ότι αν δεχόταν την αποστολή θα έθετε τη ζωή της σε κίνδυνο, εκπλήσσονται κάθε φορά που τη βλέπουν τραυματισμένη και μελανιασμένη;
Γενικά με ενόχλησε η τόση πολλή και ωμή βία. Αν εξυπηρετούσε την πλοκή ή χρειαζόταν ώστε να κατανοήσουμε το μέγεθος της βαρβαρότητας του καθεστώτος, δε θα είχα θέμα, οι παραπάνω ασυνέπειες όμως δείχνουν ότι δεν ήταν απαραίτητη (πλην ελαχίστων περιπτώσεων). Η βία και συγκεκριμένα ο βιασμός και η δολοφονία είναι πολύ σοβαρά ζητήματα και τσατίστηκα τρομερά που η συγγραφέας τα χειρίστηκε με τόση ελαφρότητα και επιπολαιότητα, μόνο και μόνο για να μας σοκάρει με τη δήθεν τολμηρή γραφή της.
Ασυνέπειες υπάρχουν κι άλλες. Ο Elias και η Laia, οι οποίοι κατά τα άλλα μας είχαν περιγραφεί ως "σκεπτικιστές", δέχονται πανεύκολα και ταχύτατα την ύπαρξη των τζίνι και των λοιπόν μεταφυσικών οντοτήτων. (Οι οποίες παρεμπιπτόντως θα μπορούσαν μην έχουν καν εμφανιστεί σε αυτό το βιβλίο και να σκάσουν ως plot twist στο σίκουελ, αλλά τέλος πάντων). Επίσης, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζονται οι Augurs, πουθενά στο βιβλίο δε φαίνεται ότι γενικά η κοινωνία των Martials είναι θρησκευόμενη. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε θρησκευτικές τελετές, θεούς κλπ. Ο Elias και ο παππούς του μάλιστα δεν πιστεύουν καν στην "αγιότητα" των Augurs. Όταν οι Augurs εμφανίζονται και προκηρρύσσουν τα Trials, πώς στο καλό γίνεται να μην τους αμφισβητεί κανείς και όλοι μεμιάς να πηγαίνουν κόντρα στον Αυτοκράτορα και να τους υπακούν;
Τώρα που είπα Trials... Τα δύο τελευταία είναι πολύ έντονα και ομολογουμένως τα διαβάζεις με κομμένη την ανάσα. Ωστόσο, αν αποστασιοποιηθείς λίγο και σκεφτείς λογικά, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν ήταν παρά μια σειρά άσχετων αηδιών που ουδεμία σχέση έχουν με τη διακυβέρνηση μιας αυτοκρατορίας. Μιλάμε για άπειρη μπούρδα. Υποψιάζομαι το εξής: Υπάρχει κάποιο υπερ-περίπλοκο επουράνιο σχέδιο βάσει του οποίου κινούνται οι Augurs και όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Ελεύθερη βούληση; Ατομική ευθύνη; Πφφ! Κι άσε τον Elias και τη Laia να νομίζουν ότι ελέγχουν τη μοίρα τους και τους αναγνώστες να θεωρούν ότι υπάρχει διακύβευμα.
Μετά απ' όλα αυτά, υποθέτω ότι τα 3*** που έγραψα στην αρχή φαντάζουν κάπως πολλά. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τα μισά περίπου, δεν έδινα πάνω από 2** και μάλιστα ολοκληρώνοντας κάθε κεφάλαιο, σκεφτόμουν σοβαρά να το παρατήσω. Κάτι με κράτησε όμως, έκανα υπομονή και πράγματι, το δεύτερο μισό ήταν σαφώς καλύτερο από το πρώτο. Όταν κατόρθωσα κιόλας να παραμερίσω τις όποιες αντιρρήσεις μου, οι σελίδες κύλησαν νεράκι και το καταευχαριστήθηκα.
(Διαβάστηκε στο πρωτότυπο σε μορφή ebook)
