[5/400]
Δε θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες από την απόκτηση της Πράσινης. Νομίζω πως το αγόρασα από δεύτερο χέρι κάποια στιγμή το 2012. Τότε είχα πια επιστρέψει μόνιμα στην Αθήνα, είχα ξεκινήσει μεταπτυχιακό και συγκατοικούσα με τη Ν. και τις δυο γάτες της στο Κουκάκι. Το δωμάτιό μου ήταν μικρό, μα τρομερά φωτεινό. Το μεγαλύτερο μέρος του καταλάμβανε ένα διπλό μεταλλικό κρεββάτι από το οποίο έπεφταν οι τάβλες. Στον τοίχο είχα κολλήσει τρεις τεράστιες κατακόκκινες παπαρούνες, κρεμούσα τα ρούχα μου σε μια κρεμάστρα πίσω από την πόρτα και όσα βιβλία δε χωρούσαν στην άσπρη στενή βιβλιοθήκη, βρίσκονταν παραταγμένα το ένα πλάι στο άλλο σε ένα μικρό μπλε γραφειάκι που είχα μαζέψει από τα σκουπίδια.
Παγώσαμε εκείνον τον χειμώνα, κι ας πληρώναμε 200 ευρώ κοινόχρηστα κάθε μήνα. Η μια γάτα ήταν σε οίστρο και κατουρούσε παντού, κυρίως στα παπούτσια μου. Με τη Ν. είχαμε φτιάξει ένα τρομερά περίπλοκο σχέδιο για το πώς να ειδοποιούμε η μία την άλλη σε περίπτωση που δεν ήμασταν μόνες στο σπίτι, το οποίο εντέλει δε δοκιμάστηκε ποτέ στην πράξη. Ήταν η χρονιά που πήγα στην Αίγυπτο και η χρονιά που γνώρισα τον Κ. Βασικά, ήταν η τελευταία χρονιά των 20s μου. Ούτε που φανταζόμουν τότε ότι πέντε χρόνια μετά θα ήμουν παντρεμένη με παιδί, μεταπτυχιακό σε εκκρεμότητα και αλλεργία στις γάτες. Ίσως γι' αυτό να μου φαίνεται και τόσο μακρινό...
Α, ναι, η Πράσινη! Η 11χρονη Πράσινη ζει με τη μάγισσα μητέρα της, η οποία ανυπομονεί να εμφανίσει και η κόρη της μαγικές ικανότητες. Μα προς μεγάλη της απογοήτευση, η Πράσινη καθόλου δε νοιάζεται για αυτό και θα προτιμούσε να παραμείνει ένα απλό κορίτσι. Όταν οι μαγικές της ικανότητες εμφανίζονται, η μητέρα αποφασίζει να τη στέλνει μια φορά την εβδομάδα στη γιαγιά, μπας και εκείνη καταφέρει να της αλλάξει μυαλά. Χάρη στη γιαγιά, που είναι ανοιχτόκαρδη και όχι μονόχνωτη σαν τη μητέρα, η Πράσινη έρχεται κοντά με το αγόρι που της αρέσει και βλέπει ότι η μαγεία έχει και τα καλά της.
Η Πράσινη αγοράστηκε μαζί με δυο τρία άλλα βιβλία της σειράς "Πατάρι" των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα, μιας και είχα διαβάσει κι άλλα στο παρελθόν και γενικά έβρισκα τις επιλογές τους ενδιαφέρουσες. Απ' ό,τι θυμάμαι, μετέφραζαν πολλή γαλλική παιδική-νεανική λογοτεχνία και μια από τις υπεύθυνες της σειράς (τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον) ήταν η Ζωρζ Σαρή. Το συγκεκριμένο το βρήκα διασκεδαστικό, παρότι κάπως παιδιάστικο. Οι χαρακτήρες είχαν πλάκα, κυρίως η υπέροχα στριμμένη, κυνική και αυτάρκης μητέρα. Η πλοκή επικεντρώνεται κυρίως στο ρεαλιστικό κομμάτι της ιστορίας και όχι τόσο στο φανταστικό, ενώ το νήμα της αφήγησης περνά με τη σειρά από τον έναν χαρακτήρα στον άλλον. Εν κατακλείδι, δεν ήταν τίποτα το τρομερά σπουδαίο και ανεπανάληπτο, μου φάνηκε πάντως αρκετά ευχάριστο.
3 ***
Παγώσαμε εκείνον τον χειμώνα, κι ας πληρώναμε 200 ευρώ κοινόχρηστα κάθε μήνα. Η μια γάτα ήταν σε οίστρο και κατουρούσε παντού, κυρίως στα παπούτσια μου. Με τη Ν. είχαμε φτιάξει ένα τρομερά περίπλοκο σχέδιο για το πώς να ειδοποιούμε η μία την άλλη σε περίπτωση που δεν ήμασταν μόνες στο σπίτι, το οποίο εντέλει δε δοκιμάστηκε ποτέ στην πράξη. Ήταν η χρονιά που πήγα στην Αίγυπτο και η χρονιά που γνώρισα τον Κ. Βασικά, ήταν η τελευταία χρονιά των 20s μου. Ούτε που φανταζόμουν τότε ότι πέντε χρόνια μετά θα ήμουν παντρεμένη με παιδί, μεταπτυχιακό σε εκκρεμότητα και αλλεργία στις γάτες. Ίσως γι' αυτό να μου φαίνεται και τόσο μακρινό...
Α, ναι, η Πράσινη! Η 11χρονη Πράσινη ζει με τη μάγισσα μητέρα της, η οποία ανυπομονεί να εμφανίσει και η κόρη της μαγικές ικανότητες. Μα προς μεγάλη της απογοήτευση, η Πράσινη καθόλου δε νοιάζεται για αυτό και θα προτιμούσε να παραμείνει ένα απλό κορίτσι. Όταν οι μαγικές της ικανότητες εμφανίζονται, η μητέρα αποφασίζει να τη στέλνει μια φορά την εβδομάδα στη γιαγιά, μπας και εκείνη καταφέρει να της αλλάξει μυαλά. Χάρη στη γιαγιά, που είναι ανοιχτόκαρδη και όχι μονόχνωτη σαν τη μητέρα, η Πράσινη έρχεται κοντά με το αγόρι που της αρέσει και βλέπει ότι η μαγεία έχει και τα καλά της.
Η Πράσινη αγοράστηκε μαζί με δυο τρία άλλα βιβλία της σειράς "Πατάρι" των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα, μιας και είχα διαβάσει κι άλλα στο παρελθόν και γενικά έβρισκα τις επιλογές τους ενδιαφέρουσες. Απ' ό,τι θυμάμαι, μετέφραζαν πολλή γαλλική παιδική-νεανική λογοτεχνία και μια από τις υπεύθυνες της σειράς (τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον) ήταν η Ζωρζ Σαρή. Το συγκεκριμένο το βρήκα διασκεδαστικό, παρότι κάπως παιδιάστικο. Οι χαρακτήρες είχαν πλάκα, κυρίως η υπέροχα στριμμένη, κυνική και αυτάρκης μητέρα. Η πλοκή επικεντρώνεται κυρίως στο ρεαλιστικό κομμάτι της ιστορίας και όχι τόσο στο φανταστικό, ενώ το νήμα της αφήγησης περνά με τη σειρά από τον έναν χαρακτήρα στον άλλον. Εν κατακλείδι, δεν ήταν τίποτα το τρομερά σπουδαίο και ανεπανάληπτο, μου φάνηκε πάντως αρκετά ευχάριστο.
3 ***
No comments:
Post a Comment